Ulica Francuska w Warszawie znajduje się na terenie wpisanym do rejestru zabytków „Saska Kępa”, decyzją z dnia 02 kwietnia 1979 roku pod numerem 942-A.

Zabudowa ulicy Francuskiej charakteryzuje się domami położonymi wzdłuż ulicy z terenami zielonym od podwórza. Jest to tradycyjny sposób zabudowy zespołów urbanistycznych w typie miasta – ogrodu. Na tym schemacie przygotowano też plan urbanistyczny Saskiej Kępy. Jak pisze Waldemar Łysiak w książce pt. „Historia Saskiej Kępy”, Warszawa 2008, s. 135 i 140, pierwszy plan osiedla powstał już w 1906 roku. Modyfikowano go w latach 1910-1911, 1915-1916, 1922-1923 i 1925-1926. W czasie najbardziej intensywnego ruchu budowlanego na Saskiej Kępie, tj. w latach 1930-1935, zasadą była budowa na działkach dwupiętrowych domów (wys. ok. 9 m) z ogródkami i zielonymi terenami pomiędzy posesjami. W „Kurierze Warszawskim” z 1929 roku pisano, ze Saska Kępa ma być dzielnicą willowo- ogrodową.

Na planie parcelacyjnym Saskiej Kępy z 1938 roku, aktualizowanym w 1940 roku (oryginał w Archiwum Historycznym m. st. Warszawy) widać doskonale koncepcję pierwotnej zabudowy ulicy Francuskiej, gdzie działki narożne były mniejsze, a środkowe większe. Na każdej z działek znajdował się budynek od strony ulicy, a boczne i tylne części parcel stanowiły otwartą przestrzeń. Nie istniała druga linia zabudowy.

Po wojnie po wschodniej stronie ulicy Francuskiej wzniesiono obiekty, które stanowią zabudowę wewnątrzkwartałową niezgodną z założeniami przedwojennych projektantów, co widać chociażby na mapie przedwojennych zniszczeń 1945 roku.

Podczas obecnego naporu budowlanego wolne przestrzenie wewnątrz kwartałów przylegających do ulicy Francuskiej stanowią „smaczny kąsek” dla deweloperów. Tak stało się z działką przy ul. Francuskiej 35, gdzie po podziale działki zaprojektowano budynek wewnątrz kwartału niezgodnie z zasadami kształtowania układu urbanistycznego Saskiej Kępy, który historycznie zakładał pozostawienie zielonych wnętrz wewnątrz kwartałów. Zwolennicy takiego działania argumentują zabudowę wewnątrzkwartałową przy ulicy Francuskiej, jako wypełnie bezużytecznej przestrzeni, która ponoć nie ingeruje w zastany przedwojenny obraz dzielnicy.

Ulica Francuska, jako część „Saskiej Kępy” wpisanej do rejestru zabytków, podlega ścisłej ochronie konserwatorskiej. Wszelkie prace budowlane, czy remontowe muszą zostać uzgodnione z organem ochrony konserwatorskiej w formie decyzji administracyjnej. Tylko dzięki działaniom konserwatora można liczyć na poszanowanie pierwotnego zagospodarowania przestrzennego ulicy Francuskiej.