Miasto Stołeczne Warszawa sprzedaje lub przeznacza na cele publiczne mieszkania w przedwojennych kamienicach. Staje się to już powszechną normą. Podobnie dzieje się z kamienica przy ul. Noakowskiego 10.
Kamienica Arona Oppenheima i Zalmana (Seweryna) Regirera zlokalizowana w Warszawie przy ul. Noakowskiego 10 (dawniej ul. Polna 64, pierwotnie ul. Polna 48) położona jest na dawnej posesji nr hip. 6034, która została wydzielona w 1898 roku z nieruchomości nr hip. 5522 należącej do Henryki Świętochowskiej. Swoją nazwę budynek zawdzięcza właścicielowi. Podczas okupacji niemieckiej właściciele zostali pozbawieni mienia, a mieszkańcy żydowskiego pochodzenia zmuszeni zostali do opuszczenia kamienicy. Po zakończeniu wojny nikt z dawnych właścicieli kamienicy nie pojawił się w Warszawie.
Kamienica przy ul. Noakowskiego 10 znajduje się w dzielnicy Śródmieście, w pierzei ulic Noakowskiego, Lwowskiej i Koszykowej. Jest ona podpiwniczona, o 8 kondygnacjach nadziemnych, wzniesiona w konstrukcji żelbetowej z wypełnieniem ceglanym, w układzie 2-podwórzowym zamkniętym, z dodatkowym półotwartym dziedzińcem od strony wschodniej, przekryta dachem 2-spadowym i pulpitowym krytym papą. Ściany budynku są tynkowane, w 7-osiowej elewacji frontowej z zachowanym wystrojem wczesnomodernistycznym: wykuszami w dwóch skrajnych oraz środkowej osi, balkonami w 3 i 5 osi oraz zamkniętym bramą przejazdem w 3 osi budynku. Bogata dekoracja obejmuje boniowanie 1 i 2 kondygnacji, sztukaterie w płycinach podokiennych (maszkarony, maski, bukariony, postaci ludzkie, girlandy, motywy symboliczne), dekoracje architektoniczne (półkolumny, zworniki, kolumny balkonów ostatniej kondygnacji, gzymsy) oraz detal metalowy (balustrady balkonów, kraty okienne. Dekoracja dziedzińców jest znacznie skromniejsza, ogranicza się do gzymsów i balkonów.
Budynek mieścił do ostatnich lat mieszkania komunalne. W rezydencjonalnych lokalach niższych kondygnacji z jednego lokalu wydzielano mieszkania dla co najmniej 3 rodzin. Miasto oraz mieszkańcy lokali nie inwestowali w remonty, zatem w mieszkaniach zachowały się przedwojenne dekoracje architektoniczne, stolarka drzwiowa i okienna, płytki ceramiczne w kuchniach i pomieszczeniach sanitarnych. W niektórych pomieszczeniach zachowały się także przedwojenne parkiety.
Niestety stan pomieszczeń jest w stanie wskazującym na konieczność przeprowadzenia prac remontowych. Konieczna jest także wymiana instalacji sanitarnych, elektrycznych. Obie czynności nie powinny wpływać na obniżenie wartości zabytkowych obiektu.
Pracując z inwestorem nad remontem jednego z lokali uzyskaliśmy zadawalające zalecenia konserwatorskie na podstawie naszych wytycznych i opracowania historycznego, które przygotowaliśmy na zlecenie klienta. Mamy nadzieję, że już wkrótce nasz lokal stanie się przykładem świetnie wyremontowanego lokalu z zachowaniem cech zabytku, a uwzględniającym wymagania klienta.